Verblijfscatheters

Een verblijfscatheter is een flexibel (latex of kunststof) slangetje, dat permanent in de blaas geplaatst wordt om afvoer van urine mogelijk te maken.

De catheter wordt ingebracht via de plasbuis. De catheter blijft ter plaatse door na het passeren van de  inwendige sluitspier in de blaas een ballonnetje te vullen met vloeistof. Dit voorkomt dat de catheter weer uit de blaas glijdt.

Via de catheter loopt geproduceerde urine meteen af en wordt opgevangen in een aan de catheter aangesloten opvangzak.

Een catheter wordt altijd ingebracht op advies van een arts. Een arts of geschoolde verpleegkundige of verzorgende brengt de catheter in. Soms kan er reden zijn om een cliënt te leren zichzelf te catheteriseren.

Redenen voor het plaatsen van een catheter kunnen zijn:

• Als de blaas zich niet kan ledigen, doordat de plasbuis niet doorgankelijk is (blaasstenen, tumor, vergroote prostaat).
• Als de blaas zich niet kan ledigen door een zenuwbeschadiging, waardoor de reflex om de inwenige sluitspier te ontspannen niet meer werkt.
• Wanneer de blaas zich niet meer in zijn geheel ledigt en er continu urine in de blaas acher blijft. ( retentie, t.g.v. blaasverzakking / overloopblaas)
• Wanneer na een operatie in of bij de blaas rust en genezing in het operatiegebied gewenst is.
• Wanneer door voortdurende incontinentie of doorliggen de huid rond de geslachtsdelen zó beschadigd is, dat contact met urine vermeden moet worden.
• Soms kunnen er psychische redenen zijn iemand een verblijfscatheter te adviseren; bijvoorbeeld wanneer frequent toiletbezoek te belastend wordt of iemand niet kan omgaan met absorberend materiaal.