Hoe zit het met de aansprakelijkheid, vragen veel zorgorganisaties zich af. Dus wat mogen mantelzorgers doen en wie is aansprakelijk? En hoe brengt de zorgorganisatie het gesprek over het overhevelen van zorgtaken het beste op gang?

Sociaal netwerk

De reden voor de grote interesse van zorgorganisaties voor samenwerken met informele zorgverleners is dat bij persoonsgerichte zorg de cliënt en het sociale netwerk het uitgangspunt zijn, zegt Yvonne de Jong, expert informele zorg bij Vilans. ‘Bovendien zet de personeelskrapte in combinatie met de toegenomen zorgvraag iedereen op scherp.’

Samenspel tussen formele en informele zorg

In het rapport ‘Anders leven en zorgen – Naar een gelijkwaardig samenspel tussen naasten, vrijwilligers en beroepskrachten’ concludeert de Raad Volksgezondheid en Samenleving (RVS) dat steeds meer normen en protocollen voor zorgverleners het samenspel met naasten en vrijwilligers beperken. De professionalisering draagt bij aan uitsluiting van informele zorgverleners. En ook de financiering van de zorg stimuleert de samenwerking tussen naasten, vrijwilligers en beroepskrachten niet.

Hybride zorgsysteem

Beroepskrachten en zorgorganisaties zijn volgens de RVS aan zet om ruim baan te geven aan naasten en vrijwilligers. Om ervoor te zorgen dat iedereen de hulp ontvangt die nodig is én alle zorgverleners de maatschappelijke erkenning en waardering krijgen die hen toekomt, moeten we volgens de RVS toe naar een meer ‘hybride’ zorgsysteem. Voor een houdbare zorg is het – kijkend naar de toenemende personeelsschaarste – nodig om verschillende mengvormen van betaalde, onbetaalde, georganiseerde, niet georganiseerde en meer en minder vrijwillige zorg ruimte te geven.

Bij dit onderwerp ‘Kaders informele zorg’ lees je over de wet- en regelgeving rondom informele zorg. Je vindt er inspiratie over nieuwe manieren van samenwerken van formele en informele zorgverleners.

Download hier 'Grenzen verkennen  -anno 2024' (PDF)

Bron: Waardigheid en Trots